Iedere dag weer neemt UWV besluiten die serieuze gevolgen kunnen hebben voor aanvragers van een uitkering of mensen die al een uitkering hebben. Het is geen geheim dat UWV regelmatig besluiten neemt die niet op de juiste wijze tot stand zijn gekomen. In deze blog sta ik stil bij een beroepsprocedure bij de bestuursrechter in Amsterdam waarbij de rechter oordeelt dat er sprake is onzorgvuldig medisch onderzoek en dat het besluit van UWV onvoldoende is gemotiveerd.
Beëindiging Ziektewetuitkering
Het gaat in deze zaak om een voormalig pakketsorteerder die na een eerdere beëindiging van een Ziektewetuitkering opnieuw een Ziektewetuitkering ontvangt. Uit onderzoek door een psychiater blijk dat er sprake is van een geagiteerde depressie met achterdocht, als gevolg van crushletsel met posttrauma syndroom. Na een herbeoordeling beëindigt UWV wederom de uitkering omdat de man geschikt wordt bevonden voor minimaal drie eerder geduide functies, te weten productiemedewerker industrie (samenstellen van producten), inpakker (handmatig) en assemblage medewerker elektrotechnische producten (de geselecteerde functies).
Bezwaar en beroep
De man is het er niet mee eens en gaat in bezwaar. UWV kan zich echter niet vinden in de bezwaargronden en verklaart zijn bezwaar ongegrond. De verzekeringsarts bezwaar en beroep oordeelt tijdens de bezwaarprocedure dat er geen medische argumenten zijn om af te wijken van het oordeel van de primaire arts. Die op zijn beurt een eerdere FML ongewijzigd heeft gelaten terwijl de man heeft aangegeven dat er sprake is van een toename van klachten waaronder handklachten, psychische klachten en vermoeidheid.
De man besluit zijn kwestie voor de leggen aan de bestuursrechter.
Oordeel bestuursrechter
De bestuursrechter van Rechtbank Amsterdam is duidelijk en oordeelt dat UWV niet zorgvuldig heeft gehandeld. Zo is er geen nieuwe Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) opgesteld, ondanks de toegenomen (psychische) klachten. Dit had in dit specifieke geval moeten gebeuren. Ook vindt de bestuursrechter dat onvoldoende is gemotiveerd hoe de beperkingen van de man zijn vastgesteld, vooral met betrekking tot de psychische klachten en de impact daarvan op zijn functioneren. Kortom: er is sprake van onzorgvuldig medisch onderzoek en een motivatiegebrek en dit is UWV aan te rekenen.
“In het rapport van 10 januari 2024 heeft de verzekeringsarts bezwaar en beroep toegelicht dat een diagnose niet doorslaggevend is voor de aanname en de ernst van beperkingen, maar dat deze individueel worden bepaald met inachtneming van de gevonden medische afwijkingen. Het ontstaan en bestaan van psychische klachten is bekend, aldus de verzekeringsarts bezwaar en beroep.
Naar het oordeel van de rechtbank schiet deze motivering van de verzekeringsarts bezwaar en beroep tekort. Het had op de weg van de verzekeringsarts bezwaar en beroep gelegen om toe te lichten of de klachten bij de diagnose ‘geagiteerde depressie met achterdocht’ afwijken ten opzichte van de diagnose die in bezwaar is gesteld en of dit gevolgen heeft voor de ernst van de beperkingen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft hier echter geen inzicht in gegeven.”
De bestuursrechter stelt de man daarom in het gelijk en vernietigt het besluit. UWV krijgt de opdracht om een nieuw besluit te nemen waarbij rekening gehouden moet worden met de uitspraak van de rechtbank. De rechtbank benadrukt dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep een nieuwe FML moet opstellen en dat de omstandigheden en beperkingen van de man goed gemotiveerd moeten worden. Hierna moet een arbeidsdeskundige opnieuw beoordelen of de eerder geselecteerde functies geschikt zijn. De uitkomst van dit onderzoek moet bepalen of de man met terugwerkende kracht recht heeft op het voortzetten van de Ziektewetuitkering.
Omdat de man in het gelijk is gesteld moet UWV in het kader van het Besluit proceskosten bestuursrecht €1.750 aan de man betalen.
Uitspraak: ECLI:NL:RBAMS:2024:1402
