Wie een WIA-uitkering ontvangt heeft op grond artikel 29 lid 2a WIA de plicht om zich geneeskundig te laten behandelen of aanwijzingen van een arts op te volgen als UWV daartoe opdracht geeft. Wie dat niet doet belemmert zijn of haar herstel waardoor er sprake kan zijn van verwijtbaar inadequaat herstelgedrag. UWV mag dan een financiële sanctie opleggen of de WIA-uitkering weigeren. In deze blog sta ik stil bij een zaak die onlangs speelde bij de Centrale Raad van Beroep in Utrecht.

WEIGERING IVA

In deze zaak draait het om een vrouw die een WIA WGA-uitkering ontvangt maar zich op het standpunt stelt dat ze recht heeft op een IVA-uitkering vanwege duurzame volledige arbeidsongeschiktheid. UWV ziet dit anders en weigert de vrouw een IVA-uitkering te verstrekken omdat er nog behandelmogelijkheden zijn die naar verwachting gaan leiden tot verbetering van de psychische belastbaarheid. Er is een meer dan geringe kans op herstel wat een IVA-uitkering uitsluit.

AANWIJZING

De vrouw krijgt van de verzekeringsarts per brief een aanwijzing om zich te laten behandelen voor haar psychische problemen en de adviezen van de behandelaars op te volgen. Ze wordt er ook op gewezen dat er een sanctie zal worden opgelegd als ze het voorschrift van de verzekeringsarts niet opvolgt. Als de verzekeringsarts maanden later contact opneemt blijkt de vrouw zich niet onder behandeling te hebben gesteld. UWV verlaagt vervolgens de WGA-uitkering met 25% voor een periode van vier maanden.

BEZWAAR EN BEROEP

Tegen dit besluit en de weigering van de IVA-uitkering maakt de vrouw bezwaar. Haar bezwaren worden beide ongegrond verklaard. Ook een beroepsprocedure bij de bestuursrechter levert niks op. De rechtbank is van mening dat de vrouw er zelf voor heeft gekozen om geen medicatie te gebruiken en geen behandeling te volgen. Daarnaast is de rechtbank van mening dat UWV inhoudelijk goed heeft gemotiveerd waarom er geen sprake is van duurzame volledige arbeidsongeschiktheid.

HOGER BEROEP

Hierna procedeert de vrouw door bij de Centrale Raad van Beroep. Maar ook die stelt haar in het ongelijk. De Centrale Raad is net als de rechtbank en UWV van mening dat er sprake is van niet adequaat herstelgedrag dat verwijtbaar is. Er is immers geen sprake van een situatie die het behandelen van haar psychische klachten niet mogelijk maakt. Ook is er wederom geen reden om aan te nemen dat UWV verkeerde conclusies heeft getrokken met betrekking tot het beoordelen van de arbeidsongeschiktheid.

CONCLUSIE

UWV mag een WIA-uitkering weigeren of korten als een WIA-aanvrager of uitkeringsgerechtigde zijn of haar herstel belemmert en aanwijzingen van de verzekeringsarts in de wind slaat. Juridisch gezien moet de verzekerde de verplichtingen die zijn vermeld in artikel 29 WIA nakomen. Wie dit niet doet kan geconfronteerd worden met een sanctie als gevolg van verwijtbaar inadequaat herstelgedrag. Dit leidt op grond van het Maatregelenbesluit tot het korten van de uitkering met 25% voor de duur van vier maanden.

Uitspraak: ECLI:NL:CRVB:2021:962