De gemeente Rotterdam liet werknemers die grafstenen reinigden onbeschermd werken met het zeer giftige Biomos, een vrij verkrijgbaar schoonmaakmiddel dat in lage concentratie en onder beschermende omstandigheden moet worden gebruikt. Één van die werknemers is Jaco van Heijst. Hij werd er ziek van. Tegen de voorschriften in gebruikte hij het middel op aanwijzing van zijn leidinggevende in een hogedrukspuit en in een veel te hoge concentratie. Volgens deze leidinggevende was Biomos volkomen veilig en zou je het zelfs in water kunnen drinken(!!). Een vreemde uitspraak aangezien er op de verpakking staat dat het middel niet in het oppervlaktewater terecht mag komen en (zeer) giftig is.
COPD en psychosociale arbeidsbelasting
Na een periode van klachten zoals moeheid, duizeligheid en branderige ogen stuurt de huisarts de man naar een longarts. Die stelt COPD vast. Van Heijst heeft nog slechts een beperkte longfunctie. Een oogarts constateert tegelijkertijd dat hij flinke schade heeft opgelopen aan zijn netvliezen als gevolg van het langdurig verblijven in de Biomos nevel. Het – volgens de leidinggevende – biologisch afbreekbare middel dat je kon drinken bleek toch niet zo onschuldig te zijn. Er is volgens de longarts en bedrijfsarts overduidelijk sprake van een beroepsziekte.
De gemeente steekt de hand niet in eigen boezem en wil niet erkennen dat er sprake is van een beroepsziekte. De longziekte COPD zou volgens de werkgever komen door het rookgedrag van Van Heijst en zeker niet door Biomos. Volgens de longarts is dit onmogelijk. Ook in deze situatie zie je hoe een werkgever – de overheid in casu – blind kan zijn voor geobjectiveerde medische feiten, nota bene vastgesteld door een longarts.
Van Heijst krijgt vervolgens niet alleen te maken met een beroepsziekte maar ook met een angstcultuur en met pressie vanuit zijn werkgever die hem het liefst ziet vertrekken en voor zijn verantwoordelijkheid wegloopt. Het is de Centrale Raad van Beroep die in 2018 concludeert dat Van Heijst wel degelijk ziek is geworden door te werken met Biomos.
De gemeente Rotterdam gedraagt zich gedurende de hele situatie schandalig en overheid onwaardig. In plaats van hun zieke werknemer te helpen of in ieder geval te erkennen wat er mis is gegaan sturen ze aan op ontslag. Ze spelen het spel zo dat Van Heijst continu procedures moet voeren om zijn gelijk te halen: de uitrookstrategie. Een sterke overheid tegen een eenvoudige burger die financieel beperkte middelen heeft. Die geeft vanzelf wel op was waarschijnlijk de gedachte. Van Heijst gaf samen met zijn advocaat niet op en met resultaat.
Spijt
Wethouder Arjan van Gils betuigt na jaren eindelijk spijt namens zijn gemeente en stelt aankomende maandag in tv-programma pointer dat goed werkgeverschap inhoudt dat je niet de juridische strijd aangaat met een oud-werknemer met een beroepsziekte. Als wethouder pleit hij voor een oplossing buiten het recht om. Ik hoop dat deze woorden bij meerdere werkgevers zullen doordringen.
Van Heijst heeft een schadevergoeding van 25.000 euro en een aanvulling op zijn uitkering van de gemeente gekregen. Een doekje voor het bloeden.
Beroepsziekte
Jaarlijks krijgen ongeveer 20.000 mensen te maken met een beroepsziekte. Een bedrijfsarts die een beroepsziekte vaststelt is wettelijk verplicht hier melding van te maken bij het Nederlands Centrum voor Beroepsziekte. Veel voorkomende beroepsziektes zijn de schildersziekte, PTSS (politie) en bakkersastma.
Per 1 juli 2022 krijgen werknemers die een beroepsziekte hebben opgelopen als gevolg van het werken met gevaarlijke stoffen een tegemoetkoming van 20.000 euro.