De Wet Huis voor Klokkenluiders regelt sinds 2016 het melden van misstanden en zou werknemers die misstanden melden – zogenoemde klokkenluiders – beter moeten beschermen. Na vier jaar is dit nog steeds onvoldoende het geval. Dit blijkt uit onderzoek van hoogleraar integriteit van organisaties Rob van Eijbergen (VU Amsterdam). Ook rommelt het al jaren binnen het Huis. Medewerkers spreken van een onwerkbare situatie en het miljoenen kostende Huis levert amper iets op.
[tds_info]”Veel klokkenluiders zien zichzelf niet als klokkenluider. Ze beschouwen zichzelf meestal als een betrokken werknemer, niet zelden met een moreel besef. Pas als de organisatie hun vermoedens van een misstand niet serieus neemt of de melder benadeling ervaart, ontstaat het besef bij de melder dat hij of zij een klokkenluider is. Dan is het meestal al te laat.”[/tds_info]Voor werknemers die misstanden melden en ongewild klokkenluider worden biedt het Huis amper ondersteuning en advies. Ze staan er vaak alleen voor. Klokkenluiders geven aan dat klachten niet serieus worden genomen, dat het allemaal erg lang duurt of dat ze gewoonweg niks meer van het Huis vernemen. Ze beschouwen het Huis als een papieren tijger met een groot spanningsveld tussen onderzoek en advies.
Uit een eerder onderzoek uit 2013 bleek al dat driekwart van de klokkenluiders na hun melding problemen op het werk kregen. Ze krijgen te maken met karaktermoord, fysiek geweld, druk en bedreiging. Hierdoor ontwikkelen veel klokkenluiders psychische klachten en in ernstigere gevallen zelfs een trauma. Dit leidt tot privéproblemen zoals gezondheidsschade, financiële problemen en op de klippen lopende huwelijken. In 2014 leidde misstanden binnen de Nederlandse Zorgautoriteit zelfs tot de zelfmoord van Arthur Gotlieb. Zijn trieste verhaal kun je lezen in het boek ‘Operatie werk Arthur de deur uit’.
Het onderzoeksverslag kun je hier nalezen.
